Duszny, opresyjny świat, do którego w swoim debiucie zaprasza widzów szwajcarski reżyser Tobias Nölle, nie ma wielu bohaterów. W zasadzie tylko jednego, a i ten najchętniej zniknąłby z pola widzenia.
Aloys Adorn jest prywatnym detektywem, pracującym w rodzinnej firmie. Człowiekiem na pierwszy rzut oka niepozornym, nierzucającym się w oczy, bez właściwości. Śmierć ojca zmusza go do odcięcia pępowiny i postanowienia, by wziąć życie we własne ręce. Tyle że Aloys zachowuje się dokładnie tak jak wcześniej, a każdy jego dzień obraca się wokół powtarzanego wciąż rytuału. Podsłuchiwanie, filmowanie z ukrycia, wreszcie oglądanie nagranego materiału znad porcji ryżu zamówionej na wynos w pobliskiej chińskiej restauracji. Rutynę bohatera przerywają najpierw bolesne wspomnienia, a potem niespodziewany telefon i tajemniczy kobiecy głos w słuchawce. A gdyby tak zamienić role i w jednej chwili z podglądającego stać się podglądanym? O takich tytułach jak "Aloys" Tobiasa Nölle zwykło się mówić, że należą do rodziny filmów Romana Polańskiego.
80%