Ceniony przez publiczność Denis Côté zaskakuje swoich wielbicieli. Lubujący się w portretowaniu outsiderów reżyser tym razem oddaje głos przedstawicielowi burżuazji. Tytułowy Boris boryka się z egzystencjalnym kryzysem i małżeńskimi kłopotami. W miarę uporządkowane życie mężczyzny zostaje wywrócone do góry nogami przez tajemniczego nieznajomego. Côté portretuje swojego bohatera z delikatną ironią, ale w jego postawie przeważa sympatia i wyrozumiałość. Nie oznacza to jednak, że kinu Kanadyjczyka zaczęło brakować pazura. Tak jak choćby Vic i Flo zobaczyły niedźwiedzia, Boris…uwodzi widza zaskakującymi zwrotami akcji, grami słownymi i błazeńskimi wygłupami w duchu wczesnego Godarda. O tym, że nieokiełznana wyobraźnia reżysera wciąż ma się dobrze, świadczą niektóre jego decyzje obsadowe. Chyba tylko w świecie wymyślonym przez Côté Bóg może mieć twarz Denisa Lavanta, a funkcję premiera Kanady pozwala się pełnić Bruce’owi LaBruce’owi.
Opracowanie: Piotr Czerkawski
