Nastoletnia Lena prowadzi dość beztroskie życie, wypełnione imprezami, rozmowami z najlepszą przyjaciółką i kolejnymi nudnymi lekcjami. Jedynym problemem zdają się być rodzinne zawirowanie związane z niepełnosprawnym bratem. Pewnego dnia jednak świat bohaterki zostaje wywrócony do góry nogami. A traumatyczne przeżycie wynikające z przemocy zadanej przez jej własnego nauczyciela i korepetytora matematyki sprawia, że dziewczyna coraz bardziej alienuje się od ludzi, a w efekcie – trafia na zamknięty oddział psychiatryczny. Nie mogąc poradzić sobie z własnymi myślami i nie potrafiąc zwierzyć się ani rodzicom, ani koleżance, Lena czuje się samotna i opuszczona. Dziewczyna, przekonana, że nikt nie uwierzy w jej przejścia z sympatycznym na pierwszy rzut oka mężczyzną, coraz bardziej pogrąża się we własnych depresyjnych lękach. Reżyserka Tereza Nvotová, której zaskakująco dojrzały film powstał w ramach pracy dyplomowej na praskiej FAMU i jest jej debiutem fabularnym, ogrywa schematy narracyjne kina inicjacyjnego, ukazując wydarzenia z perspektywy Leny, na zawsze noszącej w sobie piętno gwałtu. A równocześnie ostro rozprawia się z tym bardziej powszechnym, niż mogłoby się to wydawać, zjawiskiem, stając w obronie ofiar, które same często boją się przerwać milczenia.
