Udane powtórzenia jakiegoś filmu są na ogół sprawą szczęścia. Tutaj zaszedł - rzadki niestety - wypadek, że prawie dosłowny remake filmu, który był przecież sukcesem światowym, nie musi się obawiać porównań z pierwowzorem - pisał po premierze jeden z krytyków. W recenzjach porównujących oba filmy (pierwsza wersja była dziełem Leontine Sagan i powstała w 1931 r.) podkreślano przede wszystkim silniejsze zaakcentowanie tonu antymilitarystycznego - film był przecież realizowany w kilkanaście lat po objawieniu się całej grozy systemu totalitarnego. Młodziutka Romy Schneider wypadła nader przekonywająco w roli wrażliwej wychowanki pruskiego internatu, trafiającej tam po śmierci matki, w szczególnie dla niej ważnym i trudnym okresie życia. Z kolei Lilli Palmer, wcielająca się tu w postać pięknej, dystyngowanej nauczycielki, która musi uporać się z niespodziewanym uczuciem ze strony swej podopiecznej, a jednocześnie przeciwstawić się kołtuństwu i nietolerancji, stworzyła tu znakomitą, niezwykle trafną kreację.
