Czarnobiały film, który przyniósł Francois Truffautowi niespodziewany sukces, trzyma sie autentycznej relacji lekarza Jeana Itarda, który w 1789 roku w lasach środkowej Francji znalazł zdziczałego chłopca, wziął go do siebie i wbrew sceptycyzmowi swych kolegów wychował go na "człowieka"... François Truffaut wyraża w tym filmie przekonanie, że człowiek staje się człowiekiem dopiero przez kontakt ze społeczeństwem, przez pociąg i miłość do ludzi. Relacje między chłopcem a lekarzem mają także inne autobiograficzne znaczenie. Film jest bowiem poświęcony aktorowi Jean-Pierre'owi Léaudowi, filmowemu wychowankowi reżysera i odtwórcy głównych rol w wielu jego filmach. Itard i chłopiec odzwierciedlają relacje między reżyserem a aktorem.
