Niezależna, nakręcona w estetyce przywodzącej na myśl produkcje spod znaku „mumblecore” komedia obyczajowa Harrisona Atkinsa, z elementami horroru, zaskakuje widzów nieoczekiwaną wariacją na temat motywu nadprzyrodzonych mocy.
Grupa dwudziestokilkuletnich przyjaciół wyjeżdża na weekend do Hamptons, do domu rodziców jednego z bohaterów. Spędzając czas głównie na imprezowaniu, paleniu, piciu i słodko-gorzkich rozmowach egzystencjalnych, postacie w końcu zajmują kolejne pokoje. Okazuje się, że jedna z nich, Ruth, musi spędzić noc w domku gościnnym, o którym mówi się, że jest nawiedzony. Nie robiąc sobie nic z żartów o duchach, bohaterka odważnie udaje się do osobnego budynku. Tam faktycznie spotyka się z dziwną, nadprzyrodzoną obecnością. Zamiast jednak mrożących krew w żyłach perypetii, oglądamy subtelny flirt między dziewczyną a zjawą. Po powrocie z wyjazdu okazuje się, że z ciałem Ruth dzieje się coś, czego nie potrafią wyjaśnić nawet lekarze. „Lace Crater” z jednej strony prezentuje pogodną i czułą narrację o duchu i młodej kobiecie, z drugiej – sprawia, że oglądamy ją z poczuciem dyskomfortu i zakłopotania. A Atknis zręcznie manipuluje atmosferą swego filmu i potrafi w okamgnieniu drastycznie zmienić jego ton.
79%
57/100