Bohaterkami filmu są dwie siostry Spiegel. Ariana, okrzyknięta przed wojną „Cudownym Dzieckiem”, „Polską Shirley Temple” przez polską prasę, występowała w wieku lat 8-śmiu na scenie „Cyrulika Warszawskiego”. Grała też w epizodach kilku filmów fabularnych nakręconych przed wybuchem II wojny światowej, między innymi w Gehennie Michała Waszyńskiego (1938). Z Polski wyjechała w 1944 roku i dzisiaj mieszka w Nowym Jorku.
Jej starsza o sześć lat siostra, Renia urodziła się w 1924 roku. Od stycznia 1939 roku Renia pisze swój dziennik. W momencie wybuchu wojny ma 15 lat. Razem z siostrą przebywają w Przemyślu u dziadków, odseparowani od rodziców. Renia pisze wiersze, które czasem drukuje w szkolnej gazetce. Czasem umieszcza je w ręcznie ilustrowanych zbiorkach poezji. Jej dziennik opisuje przede wszystkim samotność bez matki, pierwszą miłość, codzienność najpierw w czasie sowieckiej, a potem niemieckiej okupacji (po raz pierwszy pocałowała swojego chłopca 4 godziny przed hitlerowską inwazją na Związek Radziecki w 1941 roku).
Renia opisuje swoje lęki i przerażenie w czasie tworzenia getta w Przemyślu, upokorzenia jakich doświadcza sama, czy których jest naocznym świadkiem. Pisze prawie do ostatniego dnia swojego krótkiego życia. Zostaje zastrzelona na ulicy getta, tydzień po skończeniu 18-stu lat.
