Głównym bohaterem tego filmowego eseju, zrealizowanego przy minimalnym budżecie, bez scenariusza i udziału profesjonalnych aktorów, jest Antonio López García – patron hiszpańskiego hiperrealizmu, jeden z najsłynniejszych współczesnych malarzy i rzeźbiarzy w ojczyźnie Víctora Erice’a. Czujna i wnikliwa obserwacja pracy artysty, który „gra” tu samego siebie, zdecydowanie przekracza granice dokumentu – staje się traktatem na temat procesu tworzenia i szans na oddanie struktury rzeczywistości w sztuce. López García od lat bez skutku mierzy się z jednym zadaniem: próbuje namalować pigwę, którą kilka lat wcześniej zasadził we własnym ogrodzie. Oprócz prób jak najwierniejszego przeniesienia na płótno tego, co widzi, równie ważne staje się dla niego samo obcowanie z drzewem. Tym, na czym najbardziej mu zależy, jest uchwycenie w obrazie promieni porannego słońca prześwitujących przez liście drzewa pigwowego, fotografowanego w statycznych, impresjonistycznych ujęciach, dzięki którym film staje się malarskim arcydziełem.
Opracowanie: Magdalena Bartczak
