W 1981 roku, pracując przy dokumencie Węglarze z Nawarry, Montxo Armendáriz poznał Anastasia Ochoę zwanego „Tasiem”, ostatniego węglarza, który pozyskiwał węgiel w tradycyjny sposób, poddając drewno procesowi wolnego spalania. Zainspirowany jego osobą, wpadł na pomysł filmu fabularnego, do którego realizacji udało mu się przekonać Eliasa Querejetę, jednego z największych producentów kina hiszpańskiego. Tasio to historia życia prostego człowieka ze wsi opowiadająca o jego dzieciństwie, młodości i dorosłości. Na pierwszy plan wysuwa się silny związek bohatera z przyrodą, reżyser jednocześnie podkreśla się jego niezależność, uczciwość i bunt względem władzy. Tasio łączy w sobie walory etnograficzne z liryzmem. Film pełen jest pięknych obrazów, postaci rozbrajających swoją prostotą i wyszukanych metafor. Opus magnum kina baskijskiego portretującego wiejski świat.
Opracowanie: Mikel G. Gurpegui
