Czy można zrobić film o własnej śmierci? Pisarz i debiutujący reżyser João Paulo Cuenca, zainspirowany autentycznym wydarzeniem, podjął to wyzwanie. W 2008 roku Brazylijczyk dowiedział się, że w jednym z budynków w Rio de Janeiro policja znalazła jego ciało. Co więcej, świadek potwierdził, że zmarły to Cuenca, przedstawiając jego akt urodzenia. Niektórzy by się ucieszyli – kwituje tę groteskową sytuację zaprzyjaźniony wydawca João, ale dla niego to początek trudnego śledztwa. Dlaczego ktoś przywłaszczył sobie jego dane osobowe? Czy to tylko przypadek? Pisarz wynajmuje detektywa i przepytuje byłych sąsiadów swojego „sobowtóra”. Wreszcie porzuca dotychczasowe życie, by w wynajętym pustym mieszkaniu wyjaśnić łamigłówkę. Jego paranoję stopniowo pogłębiają anonimowe telefony z pogróżkami. João Paulo Cuenca, tak jak Oskar Dawicki w zeszłorocznym Performerze, sięga po materię filmową, by bawić się motywem autokreacji i stworzyć swoją alternatywną tożsamość. Prawdziwy incydent obudowuje fikcyjną narracją rodem z opowiadań Julia Cortázara, łącząc z zaskakującą lekkością konwencje dokumentu z historią detektywistyczną. Śmierć J.P. Cuency to także film o pozbawianym tożsamości Rio, rządzonym przez deweloperów mieście, w którym znikają całe ulice.
Opracowanie: Mariusz Mikliński
