Mona, młoda, przyciągająca uwagę dziewczyna, pewnego dnia rzuca wszystko i wyrusza przed siebie. Bez wyraźnego powodu i celu. W jej decyzji tkwi jakaś iskra buntu przeciwko wszystkiemu i wszystkim. W środku zimy dziewczyna jedzie na południe Francji.
Dlaczego porzuciła stabilizację na rzecz niepewnego jutra? Być może obudził się w niej zew wolności, wymierzony przeciwko marazmowi i banalnej rutynie. Mona chce się od tego oderwać. Stać ją na to, aby odrzucić akceptowane przez społeczeństwo konwencje. Stawia sprawę jasno: sytuując się poza nawiasem społeczeństwa, niczego mu od siebie nie daje. Ale też niczego od niego nie bierze. Robi co chce, idzie dokąd chce. Dokąd może prowadzić ta droga?
Nagrodzone w 1985 roku Złotym Lwem, paradokumentalne Bez dachu i praw to jeden z najważniejszych filmów w karierze Agnès Vardy, ikony francuskiej Nowej Fali. To kino przesycone humanizmem, upominające się o godność outsiderów i ludzi kroczących własnymi ścieżkami, stawiające pytania o granice buntu i konformizmu. Swoją siłę zawdzięcza roli 18-letniej Sandrine Bonnaire, która zdobyła za nią zasłużonego Cezara.
