Dzienniki ewoinpreis duetu Gomes/Fazendeiro (Tysiąc i jedna noc, NH 2015) to trochę mockument, trochę eksperyment, a przede wszystkim pandemiczne kroniki czytane od tyłu. Filmowe zapiski obejmują 22 dni i na początku (czyli na końcu) są kroniką sierpniowej nudy, jaka stała się udziałem trojga bohaterów. Crista, Carloto i Joāo wspólnie zajmują się w letnim domu intrygującym projektem: budową schronienia dla motyli. Budują, tańczą, flirtują, a my powoli odkrywamy, że nie są w tym miejscu sami, zaś ich towarzysze, których każdego dnia przybywa, są członkami ekipy filmowej, realizującej w warunkach pandemii eksperymentalny film. Zaskakujące, przewrotne, co chwilę odkrywające przed nami nowe karty Dzienniki ewoinpreis są uroczym, inteligentnym i zarazem dowcipnym filmem w filmie o filmie. Opowieścią o procesie twórczym: chaosie, pogubieniu, konflikcie i zmierzaniu ku esencji oraz melancholijną refleksją o pandemicznej izolacji, która pozbawia nas kolektywnych doświadczeń.
