Mieszkańcy wioski Tichilești na wschodzie Rumunii żyją z dala od cywilizacji, w ciszy, wśród psów i kotów swobodnie biegających po opustoszałych ulicach. Ten spokój zwiastuje jednak śmierć: Tichilești było miejscem, do którego przed laty wysyłano chorych na trąd. W czasach komunizmu wioska została na rozkaz władz wymazana z map, a mieszkańcy mieli bezwzględny zakaz opuszczania jej terenu. Dziś żyje jeszcze tylko kilkoro z nich, natomiast miejscowość wciąż owiana jest złą sławą kolonii trędowatych, do której nie przyjeżdżają nawet rodziny skazanych na samotność chorych. Koniec świata w Dolinie Łez nie jest jednak opowieścią o dramatycznych dziejach Tichilești, choć mogłyby ono posłużyć jako metafora losów dwudziestowiecznej Europy. Jarosław Wszędybył przygląda się za to codzienności wioski oraz troskom i tęsknotom ludzi cierpliwie czekających na nieuchronny koniec ich własnego małego świata.
[Jakub Demiańczuk]
