Naomi Woolf pisała, że mit piękna jest jak żelazna dziewica. Z zewnątrz uwodzi twarzą uroczej dziewczyny, wymalowaną na metalowej powłoce, ale osobę uwięzioną w środku przeszywa dziesiątkami ostrych kolców. W podobny sposób o obsesji idealnego ciała opowiada w swym filmie Cho Kyung-hun. Yeji, charakteryzatorka w studiu telewizyjnym, cierpi z powodu swej otyłości, znosząc upokorzenia ze strony współpracowników. Pogrążona w rozpaczy otrzymuje paczkę od tajemniczej nieznajomej – próbkę Kropli piękna - kosmetyku gwarantującego całkowitą transformację.
Gdyby bracia Grimm, zwiedzając wielkie miasto, spotkali Davida Cronenberga i razem z nim podjadając psychodeliki obejrzeli Telezakupy Mango, rezultat ich późniejszej współpracy mógłby wypaść podobnie. Kropla piękna - niezależna animacja i adaptacja internetowego komiksu, eksploruje lęki związane z ciałem, wykorzystując motywy znane z klasycznych baśni. Mamy tu magię, która pomaga spełnić marzenia; wróżkę, gotową spieszyć na pomoc; czarującego królewicza z sercem na dłoni. Nie zabraknie jednak również dosadnego morału, typowego dla ludowej opowieści. Nośnikiem grozy jest tu nie tylko spotworniałe ciało. Myśl o koreańskiej branży beauty, pięciuset klinikach chirurgii plastycznej w seulskiej dzielnicy Gangnam i dwunastostopniowych rytuałach urody przeraża i bez udziału czynników nadnaturalnych.
