Od weselnych improwizacji i białych mercedesów po osiedlowe gangi i uliczny hiphop z Kreuzbergu: muzyka tureckich imigrantów w Niemczech jako pretekst do ukazania historii i teraźniejszości kolejnych pokoleń gastarbeiterów.
Nie bez powodu widzowie Berlinale okrzyknęli najnowszy film Cema Kai najlepszym dokumentem tegorocznego festiwalu. “Miłość, forsa i śmierć” to brawurowa, muzyczna biografia współczesnych niemiec pisana głosami tureckich gastarbeiterów – robotników przybywających do pracy w RFN od lat 50. Wśród nich znajdowali się artyści i to właśnie ich doświadczenia prowadzą widzów w hipnotyczną podróż przez kolejne dekady. Od wyobcowania i tęsknoty za ojczyzną, przez euforię i poczucie wspólnotowości, po gniew i frustrację. Muzyka tureckich imigrantów ewoluowała i odzwierciedlała społeczne nastroje kolejnych pokoleń. Folk, pop, rock, disco folk, heavy metal, rap. Strajki, sklepy z kasetami, wesela dla tysięcy gości, berlińska scena nocna, płonące garnitury, ksenofobia i rasizm, okrucieństwo i ekstaza. Precyzyjnie skonstruowana opowieść pulsuje nie tylko w rytm tureckich przebojów, ale przede wszystkim w rytm niezwykłych historii, które podają w wątpliwość utarte wyobrażenia o współczesnych Niemczech. - Tadeusz Strączek
