Muzyczna wizytówka Włodzimierza Nahornego, multiinstrumentalisty, kompozytora i improwizatora prezentującego się tu w różnych specjalnościach (saksofon, flet, fortepian). Wszystkie były mu bardzo bliskie. Jednak życiowym wyborem stał się fortepian. Film Ryszarda Wróblewskiego rozpoczyna fortepianowa wersja największego przeboju W. Nahornego Jej portret w niemal kanonicznym brzmieniu i instrumentalnym wykonaniu z fortepianem i małym zespołem smyczkowym. Nahorny w kolejnych kadrach zmienia instrumenty, zmieniają się zespoły akompaniujące, pojawiają się nowe postaci polskich jazzmanów. I tu bezcenna wartość filmu Nahorny Rondo objawia się w pełnym blasku. Widzimy największe autorytety polskiej szkoły jazzowego saksofonu: Zbigniewa Namysłowskiego, Janusza Muniaka, Zbigniewa Seiferta i Tomasza Szukalskiego, akompaniujące soliście – Włodzimierzowi Nahornemu grającemu tu m.in. na swoim słynnym alcie. Wśród polskich jazzmanów pojawiają się na planie filmu także Tomasz Stańko, Janusz Stefański i Janusz Kozłowski.
