Sunada ma trzydzieści lat, męża i całkiem intratną pracę w branży reklamowej. Zdarza jej się jednak wypić za dużo na korpo-imprezach, w małżeństwie zaczyna powiewać nudą, a świat zdaje się mieć wobec kobiety w jej wieku inne oczekiwania niż pięcie się po szczeblach spektakularnej kariery. Na prowincji zostawiła nudnawy dom rodzinny: spontaniczny powrót do domu z przyjaciółką okaże się jednak okazją do konfrontacji z przeszłością - i nie tylko. Niebieska godzina to moment przed świtem, gdy z czerni wyłaniają się kontury przedmiotów, a rzeczywistość balansuje na granicy przebudzenia, pełna elektryzującego niepokoju i piękna zarazem. W zadziornym debiucie Yuko Hakoty czarny humor spotyka się z nostalgią, a ironia z egzystencjalnym namysłem. Ukazując kontrast między życiem na japońskiej prowincji a nawykami kobiet z tokijskiej klasy średniej reżyserka unika klisz i łatwych diagnoz. Jej bohaterki prezentują typ kobiecości rzadko spotykany w kinie głównego nurtu: charyzmatyczna Kaho i gwiazda koreańskiego kina Shim Eun-kyung opowiadają swoją grą o różnych odcieniach samotności, łączą buzującą wewnętrzną energię z podskórną, uporczywą frustracją.
