Na początku jest ciemność. Gwiaździste niebo nad Karpatami. A niżej, pod ziemią, rozległa grzybnia. Dwa pierwsze, otwierające Olandę kadry wprowadzają nas w geometrię zmiennych perspektyw, tej codziennej i niecodziennej opowieści o grzybach. W wymiarze mikro przyglądamy się detalom grzybowych organizmów, a w makro – konstelacjom wzajemnych zależności. Widzimy sezonowych zbieraczy przemierzających góry z koszykami na plecach, nocujących w namiotach, dzień po dniu przeczesujących gęstwinę. Rodziny handlujące na zaimprowizowanych targowiskach przy drogach. Ludzi, których przyszłość zależy od równowagi ekosystemu. Film Schocha ma wiele warstw i zapętloną strukturę grzybowej sieci. Zatacza kręgi. Jest zapisem rytmu życia w lesie, metaanalizą zależności między lokalną ekonomią a globalną konsumpcją, doświadczaniem przyrody w formie audiowizualnego tripu po magicznym karpackim lesie, syntezą mykologicznej mitologii. Śnią i rosną. Ani zwierzęta, ani rośliny, bardziej przynależą do świata tajemnic niż nauki. Gatunek trzeciego rodzaju władający odrębnym królestwem. W komitywie z drzewami przesyłają sekretne wiadomości. Są równocześnie narkotykiem, trucizną, lekarstwem i pożywieniem.
[Ewa Szabłowska]
