Odbijając się od ścian akademickich korytarzy i neonowych świateł nocnego miasta, on – introwertyk, pretensjonalny artysta, samozwańczy geniusz – szuka swojego miejsca. Wychowany na prowincji, z głową pełną teorii i wzgardą dla konformizmu, wpada w samo serce queerowej bohemy, do której (przynajmniej na papierze) należy, ale z którą nie chce mieć nic wspólnego. Uczelnia nie spełnia jego wyrafinowanych oczekiwań, społeczność nie pasuje do jego wyidealizowanej wizji buntu, a sztuka, która miała być ratunkiem, zaczyna go pożerać.
To historia o tym, jak trudno znaleźć własny głos, gdy cały świat krzyczy – i jak łatwo zgubić się między tym, kim jesteśmy, a tym, kim pragniemy być. Hipnotyzujące, zgryźliwe i boleśnie szczere – ten film to nie manifest, a spowiedź człowieka na krawędzi akceptacji siebie.
