Bez Camille Pissarro nie byłoby ruchu impresjonistycznego. Artysta ten jest słusznie znany jako ojciec impresjonizmu. Urodzony w Duńskich Indiach Zachodnich, Pissarro odnalazł swoją pasję do malowania jako młody człowiek w Paryżu, aby w wieku 43 lat stworzyć grupę entuzjastycznych artystów. Ich pierwszy program został zupełnie zlekceważony przez krytyków, lecz grupa zyskała nową nazwę: Impresjoniści. Przez następne 40 lat Pissarro był siłą napędową tego, co dziś stało się ulubionym ruchem artystycznym na świecie.
Paul Cézanne nazwał Camille'a Pissarra pierwszym impresjonistą. Faktycznie, Pissarro nazywany jest przez wielu ojcem tego nurtu w sztuce. W 1874 roku uczestniczył w pierwszej wystawie impresjonistów u Nadara. Namalował Czerwone dachy, Zbierające jabłka czy Bulwar Montmartre nocą. Nie stronił od rysunku i grafiki. Współcześni mu impresjoniści wysoko cenili go za jego niezależność i często prosili go o radę, zwracając się do niego: père Pissarro [ojciec Pissarro]. Był mentorem Paula Cézanne'a i Paula Gauguina, inspirował też wielu innych młodych artystów.
Film Davida Bickerstaffa dokumentuje wystawę retrospektywną dzieł tego francuskiego twórcy, którą przygotowało oksfordzkie Ashmolean Museum, pierwszą od ponad 40 lat. Oksfordzka placówka trzyma pieczę nad wieloma pracami Pissarra, a także nad jego korespondencją, o której będzie mowa w filmie.
