W San Francisco odbywa się uroczyste otwarcie 138-piętrowego, najwyższego budynku na świecie. Projektant dowiaduje się, że na skutek maksymalnych oszczędności został osłabiony system zabezpieczeń wieżowca, a jednocześnie szef służby bezpieczeństwa sygnalizuje niepokojący wzrost temperatury na 81. piętrze. Mimo to bankiet nie zostaje odwołany, przybywa nań wiele osobistości. Niedługo potem wybucha pożar, który odcina salę bankietową od wyjścia ewakuacyjnego. Do akcji wkracza straż pożarna, helikoptery. Specjalne windy ratownicze pomagają w ewakuacji kobiet i dzieci. Reszta gości pozostaje w pułapce, jak się wydaje, bez wyjścia. „Płonący wieżowiec”, jeden z najlepszych filmów katastroficznych, bardzo modnych w latach 70-tych, dostarcza ogromnych emocji, gdy z bezpiecznej pozycji w kinowym fotelu obserwujemy zmagania z żywiołem ognia. Jak pisali recenzenci: „Twórcy efektów specjalnych dokonali cudu: są chwile, gdy horror przeobraża się w tym filmie w makabryczne piękno”.
68%
69/100