W 2016 r. Piotr Cieplak spotkał się z dziewięciorgiem Rwandyjczyków, którzy przeżyli ludobójstwo z 1994 r. Efektem rozmów z osobami, które straciły bliskich w tym masowym morderstwie, a także z pracownikami Centrum Pamięci o Ludobójstwie w Kigali i Archiwum Ludobójstwa w Rwandzie, jest przejmujący dokument opowiadający o znaczeniu zdjęć – portretów bliskich w procesie pamiętania o ofiarach, radzenia sobie z ich śmiercią i ze stratą. Dla bohaterów filmu fotografie to jedyne ślady po rodzinie, sąsiadach i przyjaciołach, którzy zostali zabici. Niestety, wielu z nich nie ma nawet tej jednej pamiątki pomagającej pamiętać o twarzach, których już nie ma.
