Anatomia czasu

Opis filmu

Lata 60. Maem jest dziewczyną na progu życia, którego zawiłości tłumaczy jej ojciec, małomówny zegarmistrz. Jego sklep od czasu do czasu odwiedzają dwaj młodzi mężczyźni, zabiegający o względy córki. Kilka dekad później widzimy Maem przy łóżku jednego z nich, obłożnie chorego, odrzuconego przez społeczeństwo ze względu na czyny, które popełnił jako wojskowy. Linie czasowe życia jednej kobiety przeplatają się w strukturze filmu, tworząc przestrzenną, enigmatyczną strukturę, wypełnioną wciąż palącymi i dawno zapomnianymi uczuciami. Reżyser, bazując na wspomnieniach związanych z własną matką, kreśli portret kobiety boleśnie doświadczonej przez życie. Nostalgia towarzyszy goryczy, żal miesza się z wspomnieniami beztroskich chwil, które mogły prowadzić całkiem gdzie indziej. Tło filmu stanowią zagmatwane trajektorie losu współczesnej Tajlandii, odciskające swoje piętno na zwykłych życiorysach, zwłaszcza przemilczanych zwykle biografiach żon i dzieci tych, których nazwiska lądują w historycznych kronikach. Jest jednak coś, co interesuje Nilthamronhga bardziej niż polityka – to namysł nad nieuchronnym cyklem życia i śmierci, wiążącym człowieka z naturą, która staje się jedną z cichych, lecz namacalnie i sensualnie obecnych bohaterek filmu. [tekst: Jagoda Murczyńska]