Nikita Pawłow Paweł Kostomarow Aliszer Chamidchodjajew Siergiej Jermolenko Aleksander Demianienko
Opis filmu
Cierpiący na autyzm rosyjski nastolatek napisał poemat pt. „Ludzie”, którego intensywna poetycka siła wyrazu zainteresowała Ljubow Arkus, znaną krytyczkę filmową. Gdy Arkus parę lat później spotyka Antona osobiście, chłopak nie jest w dobrej kondycji – nie tylko nie pisze, praktycznie nawet nie mówi. Ale wyraźnie przywiązuje się do Ljubow i operatora, Aliszera Chamidchodzajewa. I tak już zostanie. Debiutancki film Arkus nie tylko rejestruje kolejnych siedem lat życia Antona, ale też radykalnie zrywa z tradycją dokumentu z dystansem obserwującego rozwój wydarzeń. Ljubow aktywnie wkracza w życie swojego bohatera, którego sytuacja niebezpiecznie się pogarsza wraz z chorobą Rinaty – jego matki i jedynej opiekunki. Rosyjski system opieki zdrowotnej ma mu do zaproponowania tylko ponurą wegetację w szpitalu psychiatrycznym, bez żadnych rokowań na jakkolwiek znośne życie. Ljubow decyduje się na desperackie posunięcie – Anton zostanie wykradziony ze szpitala. A Ljubow stworzy dla niego o wiele lepsze miejsce, choć nie będzie to – jak mógłby się domyślać widz – jej własny dom.
Opowiadając pełną emocji, intymną historię, „Anton tu obok” nie jest zwykłym wyciskaczem łez. To refleksyjny, filmowy esej, z otwarcie autobiograficzną, pierwszoosobową narracją. Jej prawdziwym bohaterem jest nie tyle Anton obok nas, ile Anton w każdym z nas. A tak naprawdę bohaterów jest dwóch – drugi to filmowa kamera i jej moc zmiany rzeczywistości.
