Lizbona – prowincja
Z prowincji do Lizbony, z Lizbony na prowincję. Susana Nobre poświęca film swojej matce, Marii Do Céu Nobre, od 40 lat pielęgniarce w lizbońskim szpitalu onkologicznym. Kilka kadrów z życia portugalskiej kobiety.
Delikatna miniatura poprowadzona pewną, spokojną ręką Susany Nobre. Reżyserka poświęca film z gatunku doku-fikcji swojej matce, Marii Do Céu Nobre, od 40 lat pielęgniarce w lizbońskim szpitalu onkologicznym. Do Lizbony przybyła z prowincji jako 16-latka. Teraz jest świadkiem choroby, śmierci i pogrzebu kobiety ze swojej wioski w Alentejo. Córka w roli młodej asystentki towarzyszy Marii przy ostatnich formalnościach. Portretuje też małą wiejską społeczność, która u progu kościoła żegna zmarłą piękną regionalną pieśnią.
Cidade Rabat
Melancholijna komedia, w której producentka Helena konfrontuje się z własną dorosłością po śmierci matki. Żałoba wyzwala w niej poczucie osierocenia, ale też kieruje ją ku nowym początkom. Susana Nobre pokazuje autentyczną Lizbonę, w której żyją prawdziwi Lisboetas.
Na poły autobiograficzna historia producentki Heleny, która po śmierci matki konfrontuje się z własną dorosłością. Żałoba wyzwala w niej poczucie osierocenia, ale też kieruje ją ku nowym początkom. Prześladowana przez rodzaj emocjonalnego paraliżu, próbuje na nowo odnaleźć się w życiu. W głównych rolach Susana Nobre obsadziła rodzinę i przyjaciół, a planem filmowym są ulica, na której się wychowała, Rua Cidade de Rabat w Lizbonie, Avenida Almirante Reis, gdzie mieszka i Reboleira, gdzie nie raz przyszło jej pracować, lizbońskie obrzeża znane z kina Pedro Costy czy Basila da Cunhy. Fabuła dzięki obecności naturszczyków, prawdziwych Lisboetas, osadzenia w biografii i dokumentalnej konwencji zyskuje charakterystyczny dla reżyserki hybrydowy charakter. Wypełniony epizodycznymi scenami, film pozwala na kontemplację codzienności portugalskiej stolicy.
