Minimalistyczne w formie, pełne sugestywnego bezruchu studium alienacji i psychologicznej dezintegracji mężczyzny na skraju załamania nerwowego. Pod powierzchnią codziennych detali i sytuacji czają się nieznane, niepokojące treści. Wczesne dzieło bodaj najsłynniejszego spośród uczniów Priita Pärna pozwala odkryć, że chociaż w swej dalszej twórczości Ülo Pikkov będzie eksplorował zupełnie inne rejony, to jednak u progu swej artystycznej drogi pozostawał pod wielkim wpływem osobowości mistrza.
