Choć film Marka Webbera oficjalnie jest fabułą, często nabiera cech dokumentu. Większość bohaterów odtwarza tu samych siebie: Cheri Honkala, prywatnie matka twórcy, wciela się w matkę głównego bohatera i na potrzeby roli czerpie garściami z własnego doświadczenia. Opowiada przed kamerą o łamanych przez ojca żebrach, ucieczce z domu i późniejszych toksycznych związkach. Widzimy ją jako społeczną aktywistę i kandydatkę na wiceprezydenta z ramienia Partii Zielonych, którą Honkala była w wyborach w 2012 roku. Jej młodszy syn to Guillermo, u którego niedawno zdiagnozowano spektrum zaburzeń autystycznych, natomiast starszy, Mark, odtwarzany przez samego Webbera, właśnie wyszedł z więzienia. Film przyjmuje jego perspektywę i pokazuje pierwsze próby odnalezienia się na wolności w realiach filadelfijskiej biedoty, gdzie rządzą choroby i uzależnienia. Spojrzenie Webbera jest pełne empatii, za to pozbawione uprzedzeń, co sytuuje go blisko brytyjskich realistów, takich jak Mike Leigh czy Ken Loach. Portret Ameryki „B” wypada tutaj autentycznie i niejednoznacznie.
Malwina Grochowska
90%
57/100
