"Cudowne chwile" naznaczone są rozpoznawalnym styl autorskim Chang Tso-chi. W filmie reżyser skupia się na klasie niższej i pracującej, młodych gangsterach wciągniętych do lokalnej mafii. Opowieść zakorzeniona w realizmie jest uzupełniona narracją z elementami fantastycznymi.
Hsiao Wei i Ah Chieh są kuzynami i bliskimi przyjaciółmi, chociaż ich charaktery bardzo się od siebie różnią. Oboje dorastali w wielojęzycznej (używającej dialektów hakka, hoklo i innych, oprócz oficjalnego języka mandaryńskiego) społeczności osiedli dla weteranów wojennych w Tajpej. Ich sytuacja rodzinna jest trudna, ponieważ siostra bliźniaczka Hsiao Wei jest poważnie chora na białaczkę, a ojciec Ah Chieh, rozgoryczony życiem, pije i traci pieniądze w grach hazardowych. Ah Chieh jest impulsywny i porywczy, pomaga w lokalnej świątyni taoistycznej i interesuje się rytuałami znanymi z tajwańskiego folkloru, ale ma problemy ze znalezieniem pracy. Hsiao Wei jest za to cichy i poważny, jego idolem jest Bruce Lee, więc chłopak często trenuje z nunchaku, a w nocy pracuje na pół etatu jako parkingowy w prowadzonym przez mafię klubie karaoke. Hsiao Wei przedstawia Ah Chieh swojemu szefowi w nadziei, że uda im się zdobyć lepszą pracę. Dostają broń i niewdzięczną pracę windykacji długów zaciągniętych od mafii, co nie wróży dobrze na przyszłość.
Z perspektywy czasu, "Cudowne chwile" są najbardziej reprezentacyjnym dziełem Chang Tso-chi, wyróżniają się stylem wizualnym, który idealnie współgra z powracającymi motywami przewodnimi. Obecny w filmie realizm magiczny oddaje atmosferę początku lat 2000., stając się kroniką swoich czasów, jak i ważnym tytułem w historii kina Tajwanu.
[Maja Korbecka]
