Film oparty jest na wspomnieniach prawdziwych bojowników o demokrację - radzieckich dysydentów, którzy stawili czoła bezwzględności systemu totalitarnego, który wykorzystywał tak zwaną „psychiatrię karną” jako broń przeciwko wolnomyślicielom. Pozostaje to jedną z najbardziej haniebnych i strasznych kart w historii ZSRR. Historie medyczne dysydentów - więźniów szpitali psychiatrycznych - zostały potajemnie przekazane na Zachód i zaszokowały świat, gdy zostały opublikowane na stronach krajowych gazet. Polityczne nadużycia psychiatrii w ZSRR zostały potępione przez światową społeczność psychiatryczną, co doprowadziło do wycofania się Wszechzwiązkowego Towarzystwa Naukowego Neuropatologów i Psychiatrów ze Światowego Towarzystwa Psychiatrycznego.
Bohater filmu - Andrey Dovzhenko - jest młodym mężczyzną, który pracuje jako elektryk w krajowym radiu. Jest zupełnie inny od zwykłego obywatela Związku Radzieckiego. Ludzie wokół niego, w tym kierownictwo, nie lubią jego długich włosów, stylu mody i zamiłowania do zachodniej muzyki. Andrey czuje się jak obcy w swoim kraju. Chce słuchać swojego ulubionego brytyjskiego rocka i Radia Liberty. Chce żyć tak, jak domaga się tego jego wolne serce i młoda dusza.
Wydarzenia filmu rozgrywają się w 1977 roku w Ukraińskiej SRR. Pracownicy KGB Ukraińskiej SRR opracowują specjalną operację mającą na celu zdemaskowanie sabotażystów wewnątrz szpitala psychiatrycznego. Ktoś spośród pacjentów lub personelu szpitala, za pośrednictwem zewnętrznych konspiratorów, wysyła na Zachód materiały obciążające, które opisują okrutne metody psychiatrii karnej. W ten sposób zostaje podjęta decyzja o zwerbowaniu jednego z „nowych klientów” szpitala.
Pewnego dnia Andrey zostaje zwolniony z pracy. Na skraju rozpaczy zamyka się w sterowni radiowej i puszcza na antenie utwór brytyjskiej grupy rockowej zakazanej w ZSRR. Zostaje za to aresztowany i wtrącony do aresztu śledczego, gdzie musi czekać na decyzję sądu.
