"Dzieci z Windermere" to sfabularyzowana opowieść o pionierskiej inicjatywie resocjalizacji dzieci ocalałych z Holokaustu. 300 żydowskich sierot trafiło latem 1945 r. do ośrodka nad brzegiem jeziora Windermere w angielskiej Krainie Jezior. Wycieńczone i straumatyzowane obozowymi przeżyciami miały w ciągu 4 miesięcy przypomnieć sobie, jak wygląda normalne życie i dzieciństwo. W tym czasie do ośrodka nadchodzą listy z Czerwonego Krzyża, informujące o losie ich rodziców i rodzeństwa. Jeden z chłopców do końca wierzy w cudowne ocalenie starszego brata.
