Troje bohaterów – dwaj mężczyźni oraz kobieta żyją pogrążeni w somnambulicznym transie i podążają po odrębnych ścieżkach w świecie nad którym nie mają żadnej kontroli. Jeden z mężczyzn marzy o świecie idealnym, drugi jest zafascynowany śmiercią i rozkładem. Kobieta poszukuje miłości i połączenia z naturą. Spotkanie całej trójki doprowadzi do nieuchronnej tragedii.
Tytuł filmu odnosi się do sfery „abiektu”, psychoanalitycznego „Realnego”, sfery pozakulturowej, wypieranej przez świadomość.
Eksperymentalna forma filmu jest wyrazem poszukiwań artystycznych wykraczających poza klasycznie pojmowany film, a także polskie kino niezależne i artystyczne.
Fa(e)ces pomimo trudności odbioru związanej z awangardową formą zastosowaniem jest filmem narracyjnym.
Wydłużenie czasu trwania ujęć oraz rozgrywanie kolejnych scen w czasie rzeczywistym ma za zadanie wywołanie dysonansu odbiorczego poprzez skrajność formy oraz groteskowość i surrealizm wydarzeń w drugiej połowie filmu. Inspirację do powstania filmu stanowiła przede wszystkim psychoanaliza.
Fa(e)ces stanowi w swej formie próbę wprowadzenia awangardy i eksperymentów formalnych w zakresie niezależnego kina artystycznego w Polsce.
