Punktem wyjścia dla realizacji filmu „Festin” są dzieła siedemnastowiecznych flamandzkich animalistów, m.in. Fransa Snydersa, Jana i Ferdinanda van Kesselów, a także posthumanistyczny eksperyment myślowy, przywołujący wizję świata, z którego zniknął człowiek.Tytułowa uczta, podczas której miejsce zaproszonych gości zajmują intruzi, to, z jednej strony, ukazujące rozpad starego porządku studium vanitas, z drugiej zaś obraz życia nieśmiało anektującego dopiero co osieroconą przestrzeń. Film stanowi rodzaj epilogu, dalszego ciągu dopisanego do malarskich przedstawień biesiadnych, a zarazem odwołuje się do współczesnych obrazów rozsianych po całym świecie miast-widm, opuszczonych osiedli, napiętnowanych katastrofą i bezbronnych wobec upływającego czasu.
