Rhea postanawia nakręcić film o inicjatywie VOICE (Głos), dzięki której młodzi ludzie ze wschodniej części Oslo, w większości dzieci imigrantów, mogą wreszcie opowiedzieć o swoim życiu – właśnie za pośrednictwem kina. Jej podejrzliwi bohaterowie, przyzwyczajeni do pracy w zespole, pragną jednak większej kontroli i coraz częściej zadają jej niewygodne pytania. Zaczynając od tego najprostszego: dlaczego to właśnie ty chcesz nakręcić o nas film? W swoim zawstydzająco szczerym pełnometrażowym debiucie Ane Hjort Guttu od razu wchodzi w sam środek burzliwej dyskusji o rasie, uprzedzeniach i reprezentacji, zastanawiając się nad tym, czy reżyserzy i reżyserki mają jeszcze prawo opowiadać o świecie, którego wcale nie znają. Chyba musisz spędzić tu więcej czasu – słyszy Rhea, powoli zdając sobie sprawę, że jej zdanie wcale nie jest najważniejsze. Satyryczne spojrzenie na skomplikowaną współczesną rzeczywistość, w której łatwo o konflikty, a tak zwane „dobre chęci” nikomu już nie wystarczają.
[Marta Bałaga]
