Jak to się dzieje, że mimo wszelkich naszych starań, mimo zwiększonej świadomości problemu, popełniamy w dorosłości te same błędy, przed których popełnianiem ostrzegali nas za młodu rodzice? Steve miał miłą, opiekuńczą matkę i zabawnego, spontanicznego ojca, którzy mieli wspólnie tylko jedną wadę: wcale się nie kochali. Zamienili więc życie swoje i swego syna w podsycane alkoholem i wyrzutami sumienia piekło. I choć dorosły Steve bardzo chciał być inny, choć starał się utrzymać pracę i zaglądać do kieliszka tylko raz na jakiś czas, nie potrafił nie sabotować szczęścia swojej kochającej żony i małego synka. Teraz, wiele lat później, gdy jest już starcem, a wszystkie „co by było gdyby…?” przestały mieć jakiekolwiek znaczenie, egzystuje w zapomnieniu w niewielkim mieszkanku wypełnionym pamiątkami po bolesnych wspomnieniach. Siedząc samotnie z butelką w ręku, wsłuchując się w głosy przeszłości, zastanawia się, czy jego życie będzie jeszcze miało szczęśliwe zakończenie. Warto zostać do końca napisów końcowych.
45/100
