Główny bohater fabularnego debiutu słoweńskiego reżysera Darko Sinko – Boris (przejmująca rola Radosa Bolčiny) to dojmująco przeciętny mężczyzna w średnim wieku. Prowadzi dość nudny żywot u boku swej żony, a jego dorosły już syn założył własną rodzinę. Pewnego dnia monotonna egzystencja modelowego „everymana” zostaje gwałtowanie przerwana przez pewien szczególny incydent. Ktoś mianowicie usiłuje zastrzelić Borisa. Wszczęte niezwłocznie po tym wydarzeniu policyjne śledztwo niczego nie wykazuje: żadnych podejrzanych ani potencjalnych wrogów. Mężczyzna bierze więc sprawy w swoje ręce i postanawia przeprowadzić własne dochodzenie, po drodze odkrywając, jak wiele osób z najbliższego otoczenia jest mu nieprzychylnych. Z dnia na dzień jego „osobista inwentaryzacja” przeradza się w pogłębiającą się paranoję. Sinko umiejętnie zestawia portret swojego bohatera w kryzysie tożsamościowym z realiami postsocjalistycznego społeczeństwa. Równocześnie Inventory to wciągające studium męskości, której modele nie do końca przystają do szybko zmieniających się czasów.
