Jeden z najmniej znanych filmów Agnieszki Holland. Główna bohaterka, córka polskich emigrantów Julia, zostaje ciężko doświadczona przez los. Kiedy kobieta nakrywa męża, Henry’ego, na zdradzie, bez wahania podejmuje decyzję o rozwodzie. Wkrótce okazuje się, że synek Julii i Henry’ego, Nicholas, jest chory na raka…
„Julia wraca do domu” to kolejny obraz, w którym Holland podejmuje metafizyczne wątki – bardzo istotny jest w filmie motyw rosyjskiego uzdrowiciela, do którego Julia pragnie zaprowadzić synka. Jak pisał Tomasz Jopkiewicz w recenzji dzieła, „ostatnio coraz mocniej do głosu dochodzi u Holland temat, jak myślę, stale obecny w jej twórczości. Chodzi mianowicie o potrzebę ładu, głód harmonii i sensu, co prowadzi jej bohaterów do rozważań z ducha religijnych. Jest to trudna do pogodzenia sprzeczność, z czego Holland doskonale zdaje sobie sprawę. Trudno bowiem twórcy o temperamencie analityka mówić o tego typu przeżyciach, nie popadając w sprzeczności czy egzaltację. Holland ratuje jednak ton smutnej ironii” (T. Jopkiewicz, Pokusa azylu, „Kino” 2003). Warto dodać, że Holland rozwinęła wiele wątków z filmu w „Szarlatanie” (2020).
