Kamera-teatr. Eksperymentalne filmy dokumentalne Daniela Köttera

Opis filmu

Dwa filmy Daniela Köttera prezentowane w ramach pokazu Kamera-teatr towarzyszącego polskiej premierze jego Neues Theater w Video Room CSW Zamek Ujazdowski (6 – 26.05.2013) ukazują teatr, nie jako gatunek sztuki, lecz alegoryczne miejskie forum. Ich punktem wyjścia są budynki teatralne w stanie transformacji bądź nie pełniące już swojej dotychczasowej funkcji miejsca zgromadzeń i przedstawień. Filmy Daniela Köttera łączą w sobie podejście dokumentalne i strukturalne: kamera wchodzi w dialog z architekturą, ukazując mechanizmy tworzenia przestrzeni kinematograficznej i teatralnej. Program: 1. Bühne [Scena] (2012, 18 min) Pałac Sportu i Kultury zbudowany w 1968 roku w bułgarskiej Warnie nad Morzem Czarnym był flagowym projektem architektonicznym dla komunistycznego rozumienia ciągłości między sportem i kulturą. Obecnie wykorzystywany przede wszystkim jako stadion narodowej reprezentacji siatkówki Bułgarii, wynajmowany na okoliczność targów i różnego rodzaju pokazów, oraz jako siedziba sklepów i salonów fitness, cały czas zachował jednak mechanizm pozwalający na całkowitą zmianę architektury i funkcji głównej hali. Nie zmienił się też zasadniczo jej wystrój. Artysta biorąc pod lupę przestrzeń hali, kieruje naszą uwagę na zmianę rozumienia przestrzeni publicznej w postkomunistycznej Bułgarii. 2. state-theatre #4 DETROIT (współreż. Constanze Fischbeck, 2012, HD, 53’) Populacja Detroit, serca amerykańskiego przemysłu motoryzacyjnego i teatru, skurczyła się trzykrotnie. Niegdysiejsze miejsca teatralnych prezentacji obecnie prezentują kryzys tkanki miejskiej. To, co niegdyś było prywatną przestrzenią – otwiera się na publiczne negocjacje swojej funkcji. Z dawnym Teatrem Michigan w tle, teatrem, który dziś służy za parking przylegającego doń biurowca, film Daniela Köttera i Constanze Fischbeck inscenizuje debatę, w której bierze udział sześć miejsc, sześć sąsiedzkich okolic i sześciu mieszkańców Detroit. Jak mówi jeden z nich: „… mówimy o Detroit jakby to był teatr, jakby samo miasto było czymś, na co się patrzy.”