Jeden z krytyków amerykańskich nazwał ten film „odlotem bez pomocy narkotyków”. „Koyaanisqatsi” (tytuł wywodzi się z języka Indian Hopi zamieszkujących tereny Arizony i oznacza „zwariowane życie”) to zbiór wspaniale zmontowanych, niezwykłych obrazów Ziemi – przyrody, ludzi i ich otoczenia. Często zmienia się tempo prezentowanych ujęć – od powolnego, kontemplacyjnego spojrzenia na naturę, po oszalały pęd życia w wielkich aglomeracjach miejskich. W filmie nie ma słowa komentarza. Obrazy tłumaczą się same, zaś doskonała muzyka Philipa Glassa dopełnia całości, nadając filmowi siłę psychologiczną – metafizycznego doświadczenia.
