Debiut reżyserski Tiny Romero, córki George’a A. Romero, to hołd dla ojca i świeże spojrzenie na gatunek inwazji zombie. W Nowym Jorku drag queens przygotowują show, przerwane przez atak nieumarłych. Ciepła komedia grozy z brokatem i tańcem, gdzie ruchy sceniczne i stroje są równie ważne co walka z nieumarłymi.
Jeśli masz na nazwisko Romero, skojarzenia nasuwają się same. Gdy twoim ojcem jest w dodatku George A. i dzieciństwo spędziłaś na planach jego filmów, to trochę już nie masz wyboru.
Pełnometrażowy debiut reżyserski Tiny Romero, córki twórcy Nocy żywych trupów (i przy okazji całego podgatunku filmów o zombie), to jednocześnie hołd dla działalności ojca i wpuszczenie odrobiny świeżego powietrza do nieco skostniałego (hehe) gatunku. Głównymi bohaterkami są tu nowojorskie drag queens przygotowujące się do ważnego show, który zostaje przerwany przez pojawienie się wygłodniałych umarlaków.
Królowe dragu i zombie nie ma tego ciężaru co filmy George’a A. Romero, ale też mieć go nie musi. To momentami całkiem ciepła komedia grozy i cekinowymi zombiakami i brokatowym anturażem, w której odpowiednie ruchy taneczne mają podobną wartość co biegłość w zabijaniu nieumarłych.
93%
