„Cud stworzenia" to dokument kosmiczny, którego celem jest przedstawienie syntezy ówczesnej wiedzy o wszechświecie. Ze względu jednak na poziom rozwoju technologicznego, a jednocześnie wzrost zainteresowania futurystycznymi opowieściami, w filmie znajdują się elementy science fiction – takie zaczerpnięte z literatury, sztuk plastycznych i kina (warto porównać film ze Statkiem niebiańskim, który pokażemy w niedzielę). To fascynujący przykład dowodzący, że o kinie myślano jako medium naukowym, nie ograniczając na żadnym kroku kreatywności i nie ignorując estetyki.
Film dzieli się na rozdziały, które przedstawiają różne elementy związane ze wszechświatem - Układ Słoneczny, rozwój astronomii i praw fizyki, opisuje planety czy mgławice, a także przyszłość Ziemi w obliczu umierania Słońca. Twórcy szukają też egzemplifikacji dość abstrakcyjnych zjawisk - przykładowo wyjaśniają specyfikę obserwacji astronomicznych, pokazują sceny z ziemskiej przeszłości - tak jak widzimy światło martwych gwiazd; albo wpływ siły ciążenia na ludzi tłumaczą poprzez odwołanie do Guliwera w Krainie Liliputów. Przede wszystkim jednak „Cud stworzenia" wykorzystuje chwyt tour de monde: grupa astronautów podróżuje przez naszą galaktykę, zatrzymując się w różnych miejscach i przedstawiając ciała niebieskie. Produkcja ta jest przykładem niemieckiego Kulturfilm, czyli filmu edukacyjnego; w drugiej dekadzie XX wieku były to zwykle krótkie dzieła dotyczące różnych dziedzin, takich jak nauki przyrodnicze, geografia, historia, a także filmy o charakterze uświadamiającym. Na tym tle wyłoniła się postać Hannsa Waltera Kornbluma, który najpierw stanął na czele departamentu filmu edukacyjnego w wytwórni Deulig, a następnie założył własną spółkę Colonna-Film, w której pokazał skalę swoich epickich i popularyzatorskich ambicji w „Podstawach teorii względności Einsteina" (1922). Sukces filmu sprawił, że zwróciła się do niego UFA i tak powstał Cud stworzenia.
