Film opowiada o niezwykłym spotkaniu, które odmieniło życie pewnego chłopca. Historia ta zaczyna się w północnym Iranie, a wiedzie poprzez Teheran aż do Monachium. W 1962 roku młoda irańska poetka Foruq Farrochzad rozpoczęła pracę nad swoim najsłynniejszym filmem pt.: „Dom jest czarny”, który pokazuje zamknięty świat trędowatych: ogrom cierpienia oraz wykluczenie ze społeczeństwa. Odwiedziła z kamerą leprozorium położone w północnym Iranie. Wśród chorych spotkała tam zdrowego chłopca – Hosseina, którego rodzice i siostra byli dotknięci trądem. Pojawił się on w kilku scenach filmu Farrochzad; w jednej z nich, zapytany o najpiękniejsze rzeczy na świecie, wymawia cztery słowa: „księżyc, słońce, kwiat, gra”. Foruq postanowiła adoptować chłopca i pokazać mu rzeczywistość spoza muru strzegącego „normalny świat” przed zarażonymi. Tym samym podarowała mu nowe życie. W 1967 roku reżyserka zginęła w tragicznym wypadku samochodowym.
„Księżyc, słońce, kwiat, gra” Clausa Strigla traktuje o dalszych losach Hosseina, który mieszka teraz w Monachium. Jako główny bohater, wspomina on spotkanie z Foruq, snując refleksje nad tym, jak owa obca dlań osoba jedną bezkompromisową decyzją odkryła przed nim szansę na nowe życie. Kameralny film staje się uniwersalną opowieścią o ludzkiej dobroci, o wielkim odruchu serca. Jest zarazem kreślonym z osobistej perspektywy portretem niezwykłej kobiety i jej twórczości.
