Kunstkamery (niem. gabinet osobistości) to starodawne gabinety władców oraz arystokratów w których gromadzone były różne cenne eksponaty. Można powiedzieć, że były to pierwsze muzea. Jan Švankmajer posiada swój własny gabinet, w którym znajdują się różne rysunki, malowidła i rzeźby. W filmie reżyser postanowił zaprosić wszystkich do zwiedzenia jego prywatnych eksponatów. Dla człowieka, który został okrzyknięty mianem „animatora-czarodzieja" oraz "kinematograficznego-alchemika” nie istnieje racjonalny porządek w ułożeniu przedmiotów. Istnieje jedynie wolna kongregacja oraz poetycka hojność. „Kunstkamera” ma być ostatnim dziełem Švankmajera i poetyckim zwieńczeniem niemal 60-letniej kariery filmowca.
