Ernest Solvay, belgijski przemysłowiec, zorganizował w 1911 roku pierwszą światową konferencję fizyki. Jej sukces zapoczątkował kolejne kongresy, nazwane na cześć pomysłodawcy Kongresami Solvaya. Odbywają się one co trzy lata w Brukseli i poświęcone są najważniejszym problemom w dziedzinie fizyki i chemii.
O ich randze w środowisku najlepiej świadczy lista gości: Albert Einstein, Niels Bohr, Maria Skłodowska-Curie, Robert Oppenheimer. Na piątym kongresie w 1927 roku aż 17 z 29 uczestników było lub stało się noblistami. Spotkania – o których m.in. opowiada film – odegrały kluczową rolę w rozwoju współczesnej fizyki w ogóle, a fizyki kwantowej w szczególności.
Film Vincenta Langouche’a jest próbą popularyzatorskiego spojrzenia na fascynujący świat fizyki kwantowej. Przedstawiona przez Maxa Plancka w 1900 roku idea kwantów była zupełnie niezgodna z ówczesnymi poglądami na rzeczywistość. Film opowiada o kryzysie wiedzy, jaki nastąpił po odkryciach Plancka i Einsteina, a także wieloletnich zmaganiach poprzedzających przyjęcie najbardziej rewolucyjnego w historii opisu rzeczywistości fizycznej – mechaniki kwantowej.
