Pewnego dnia twoje ukochane dziecko, które z okresu dojrzewania wchodzi w dorosłość staje przed tobą i mówi coś, o czym nie miałeś pojęcia. Mówi: „Mam inną orientację seksualną” i oczekuje zrozumienia. Czy można złościć się na swoje jedyne dziecko tylko dlatego, że kocha inaczej? Czy można je za to winić? Czy człowiek jest winny temu, że czuje się kimś innym niżby na to wskazywał jego wygląd? W Turcji powstał projekt naukowy przy udziale pięciu rodzin, w którym na problem dzieci lesbijek, gejów, bi oraz transseksualistów starano się spojrzeć oczami rodziców. Na dużym ekranie przedstawiono historie, w których dorośli i ich dzieci otwierają się i opowiadają o swoich uczuciach takich jak bunt, trauma, bezsilność, strach, wstyd i akceptacja.
