Film powstał w formie tryptyku. Każda z historii jest odmienną interpretacją wiersza Wisławy Szymborskiej „Na wieży Babel”. Zawiłe relacje pomiędzy bohaterami poznajemy z różnych perspektyw – w interpretacji pierwszej z perspektywy dziecka (chłopca i mężczyzny), w interpretacji drugiej – kobiety, w interpretacji trzeciej – widza. Z jednej strony zawiłość, niedoskonałość mowy prowadzi do konfliktu, odrębności ludzkich światów, z drugiej – przyczyną rozstań i nieporozumień jest sam język, który oddala od siebie bohaterów. W kolejnych filmowych odsłonach przestrzeń doświadczenia życia na wieży Babel poszerza się.
