„Gdy nad głową wyły syreny, a ja patrzyłem, jak w mieście eksplodują bomby, przyszło mi do głowy, że to może być ostatni raz, kiedy postawię stopę w tym miejscu. Tak jak wszyscy międzynarodowi dziennikarze otrzymałem wtedy ten złowieszczy sms: Ewakuuj się. Przez ostatnie 44 dni szalała tu brutalna i łamiąca serce wojna, na ziemiach znanych Ormianom jako Arcach, a wam być może jako Górski Karabach. Od upadku Związku Radzieckiego w 1991 roku zakorzeniła się tu mała, nieuznawana republika. Zbudowano szkoły, kościoły i teatry. Ormianie znów poczuli się jak w domu. Ale teraz, z tą wiadomością, wydawało się, że wojna zbliża się do nieoczekiwanego końca. Podczas ewakuacji zacząłem się zastanawiać, jak opowiedziałbym historię tego niewidzialnego miejsca. (...) Pomiędzy filmem i fantastyką, historią i mitem, intymnym dziennikiem i ogromną operą polityczną, 44 dni rozwijają się w formie współczesnego dziennika. Mam nadzieję, że w przemijaniu dni i obrazów da się uchwycić przebłyski tego miejsca, zarówno to, co widoczne, jak i to, co niewidzialne”, pisze reżyser.
