Rebecca i jej chłopak Julian z radością oczekują swojego pierwszego dziecka. W chwili, kiedy Rebecca rodzi zdrowego chłopca, wydaje się, że ich szczęście będzie trwać wiecznie. Jednak kobieta zamiast spodziewanej bezwarunkowej miłości matczynej odczuwa zagubienie. Pojawia się bezsilność i desperacja, a jej własne dziecko staje się dla niej kimś obcym. Z każdym mijającym dniem jej niezdolność do sprostania wymaganiom, jakie stawia przed nią macierzyństwo, jest coraz bardziej oczywista. Ze swoich problemów nie jest w stanie nikomu się zwierzyć, nawet przed Julianem. Dochodzi do punktu, w którym uświadamia sobie, że staje się zagrożeniem dla własnego dziecka i trafia do kliniki. Wtedy nagle zaczyna tęsknić za dotykiem, zapachem i śmiechem swojego dziecka...
