“One mind” jest unikalnym filmowym obrazem życia chińskiej klasztornej wspólnoty Zhenru w tradycji buddyzmu zen (czan), żyjącej wg surowych, monastycznych reguł ustanowionych przez patriarchów – założycieli tradycji zen (czan) w Chinach ponad 1200 lat temu. Mnisi, w harmonii z naturą, uprawiają ziemię, hodują herbatę i zbierają bambus na opał. W sercu wspólnoty grupa mnichów praktykuje osiem godzin dziennie w odosobnieniu i ciszy medytację. Film zyskał opinię odpowiednika zen słynnego filmu Philip Groninga „Wielka cisza”.
„One mind” to bardzo osobiste spojrzenie reżysera na rozwój buddyjskiej społeczności we współczesnych Chinach. Reżyser Edward A. Burger (znany już z filmu “Pośród białych obłoków” z 2005 r.) mieszkał i studiował w buddyjskiej wspólnocie przez ponad 15 lat i był pierwszym zachodnim twórcą, któremu umożliwiono niespotykany wcześniej dostęp do codziennych rytuałów i tradycji praktykowanych w odosobnionym, górskim klasztorze. “One mind” jest jednak bardziej filmowym eksperymentem niż portretem życia klasztornej społeczności. Jest to film wyciszony i kontemplacyjny. Burger założył sobie stworzenie dokumentu, który miał być nie tyle „filmem o buddyzmie” co raczej „buddyjskim filmem”. Inspirowany naukami i przypowieściami zen, film w każdym rozdziale filmu zgłębia próby i wyzwania, z jakimi wszyscy musimy się zmierzyć poszukując w sobie mądrości i dobroci. Z „One mind” dowiadujemy się, że ta podróż zaczyna się, kiedy zaczynamy patrzeć w głąb siebie – do wnętrza. Nie ważne jak długo podróżowaliśmy i jak wiele gór i dolin przekroczyliśmy – prawdziwa przygoda czeka na nas w pejzażu naszego własnego umysłu.
„One mind” jest ważnym filmem, bo pokazuje tę wewnętrzną podróż, ale jest też świadectwem zmian społecznych zachodzących we współczesnych Chinach, poszukujących swej, zagubionej w poprzednich latach, a odnajdywanej i odzyskiwanej teraz, duchowej i kulturowej tożsamości. Film wpisuje się również w coraz aktywniejsze na Zachodzie nurty zainteresowania praktykami medytacyjnymi i uważnością (mindfulness)
