Morderczy wypiek powraca. I tym razem nie odpuszcza – ani kuchni filmowej klasy B, ani resztek godności, które mogły jeszcze zostać po pierwszej części. „Mąka pańska” to kontynuacja tak bezwstydna, że aż wzruszająca – autoironiczna jazda bez trzymanki, której nie da się opisać słowami.
Tytułowy Pierniczek okrutniczek – wypiek z duszą seryjnego mordercy – dostaje tu więcej czasu ekranowego, więcej krwi do rozlania i więcej możliwości na rzucanie zgryźliwymi one-linerami. Film miesza slapstick z gore, autoironię z tanim efekciarstwem i żarty o kupie z dialogami o egzystencji kina niskobudżetowego. Z jednej strony: kukiełki, dekapitacje, brokat i złośliwości pod adresem własnych fanów. Z drugiej: świadomość, że w tej całej grotesce jest jakiś rodzaj szczerości. Jeśli dodamy do tego ikonografię religijną, otrzymamy prawdziwą ucztę dla fanów złego kina.
