Prochy

Opis filmu

HISTORIE INTYMNE Trzydziestokilkuletnia Akiko dowiaduje się, że zmarła jej matka, Kyoko Kosaka, która od wielu lat mieszkała w Paryżu. Wyjechała tam po gorączce protestów studenckich w 1968 roku, zakochana w filmach Nowej Fali, a zwłaszcza w obrazach wyzwolonych kobiet. Musiały być one pociągające dla niespokojnej kobiety, która w dzieciństwie przeżyła atak atomowy na Hiroszimę, a młodość spędziła w konserwatywnym i patriarchalnym społeczeństwie. Japonię opuszczała już w towarzystwie francuskiego męża, Pierre-Dominique’a Gaisseau, dokumentalisty, zdobywcy Oscara©. Sprzątając mieszkanie zmarłej, córka odkrywa pamiętnik, który odsłania intymną przeszłość matki. Odnajduje także eksperymentalne filmy, w których grała. Na co dzień żyjące w innych krajach, przez wiele lat nie miały bliskiego kontaktu. Córka nieporadnie próbuje wyjaśnić białe plamy w jej życiorysie. By odkryć jej francuskie początki, pisze do Jean-Luca Godarda, w którego filmach występowała. Ze wzruszeniem odkrywa, jak wiele myśli poświęcała jej matka. Dwutorowa, wyciszona narracja skupia się na dwóch kobietach, które od świata oddziela niewidzialna bariera. Kamera towarzyszy bohaterce, odwiedzającej z prochami zmarłej a dawno niewidzianych krewnych i przygotowującej się do ceremonii pogrzebowej. Reżyserki operują nutami samotności, zawieszenia miedzy dwiema kulturami, niewytłumaczalnej nostalgii – wszystko rozgrywa się w scenerii japońskiej codzienności z zaskakującym ornamentem gestów i rytuałów towarzyszących najzwyklejszej rozmowie. Przewijające się przez ekran postaci i krajobrazy potwierdzają tezy z „Chryzantemy i miecza” – Japonia, pomimo sztafażu współczesności, wciąż pozostaje bardzo tradycyjnym krajem, w którym los jednostki liczy się o tyle, o ile jest zawieszony w siatce rodzinnych powiązań. Film jest opowieścią o losach dwóch kobiet, które – każda na swój sposób – rzuciły wyzwanie tej narracji. Dyskretny ton skupienia na codzienności i umiejętność pogodzenia ze śmiercią przywodzi na myśl klasyczne filmy Yasujirō Ozu, a wycinki z filmów Godarda i Chrisa Markera przypominają okres w dziejach X Muzy, kiedy kino oddychało prawdziwą wolnością… ENGLISH: Kyoko Kosaka lies dying in Paris and her daughter Akiko travels from Japan to care for her and, after her death, to arrange the cremation and inheritance. Directors Mélanie Pavy and Idrissa Guiro (previously at IDFA with his award-winning film “Barcelona or Die”) follow Akiko during her lonely journey, from collecting the urn in Paris to scattering the ashes in Japan. Meeting family members again, memories are evoked of the deceased and preparations made for a ceremony. Part of Akiko's mother's estate is a diary. In this diary, Kyoko talks – a voice from beyond the grave – about her motivations for moving to Paris. As a child, she had survived the atomic bomb on Hiroshima. As a young woman, she wanted nothing more than to live like a heroine from the New Wave films. She left her country after getting to know her future husband, French documentary maker Pierre-Dominique Gaisseau. In France, she acted in films by the likes of Chris Marker and Jean-Luc Godard. Kyoko's diary excerpts form a powerful diptych with the actions of her daughter upon her return to Japan. A personal story of family ties and passing through grief and memory is transformed into an examination of post-war Japan, the French New Wave and the desire for freedom. FILM Z NAPISAMI W JĘZYKU POLSKIM I ANGIELSKIM REZERWACJE NALEŻY ODEBRAĆ NAJPÓŹNIEJ 60MIN PRZED ROZPOCZĘCIEM SEANSU PLEASE PICK UP YOUR RESERVATIONS AT LAST 60MIN BEFORE THE MOVIE